افسوس شدم، مسخره ی چشم سیاهت
یک مشتری تازه به دکان نگاهت*

هی آمدم و رفتم و گفتی که اصیلم
این غمزه و آن گوشه چشم است ،دلیلم*

گر صبر کنی تا صف عشاق سر آید
نانی ز تنور لب داغم به در آید*

گفتی که بی...

ما را همین بس که به دلخانه نشستی
آتش سرِ قلیانی و جانانه نشستی

هر روز به کوچه از شکاف در ببینم
ایوانی و سر را به شانه نشستی

یا گلی،دو تا نان و کمی شیر بگیرم؟
با چادر بر نیش ،که دردانه نشستی

گفتم کم...

لحظه ای چادر خود را پهن کن مادر من
آیه یِ شفاعتم را چتر کن بر سر من

که بشینم به کنارت و ببوسم مادر
کف پایت که بهشت است عروسم مادر

تا که شانه بزنم مویِ سپیدت در روز
حاصلِ آن همه اشکی که چکیدت هر روز
...

اندکی مانده زمستان به تاراج رود
باز خورشید به بَرِ زمینِ محتاج رود

دلِ بی حال چه کنی باز بهار آمده است
وقت تحویلِ حالی که بهار نامده است


در دیار من کم کم بوی بهار می‌آید و زمستانِ کرونا بهارم (ما...

سرزمینِ صورتم تا شادیش از یاد برد
رنگ سرخش زرد شد آبادیش از یاد برد

شعله ور آتشِ دل رفتی و ناله زدم
آهِ سردم شعله اش، یا داد برد

گوش جان آرام بود از صدایِ نی لبت
سازکردی جدایی، پرده اش فریاد برد

ه...