" پنجه ی ...
... خونینِ ...
... کارنیکس ...
به ...
...دیوارِ
...تارِ ...
... هادریان ...
...
...
... "
دیگر
از لای انگشتان
نمی بیند،
مِه
فانوسش را
به نوشته نزدیکتر می کند:
" سپرهای کوفته بر زمین
روز...
آفتابی
که بر بامِ آسمان
امروزِ خود را دود ...
کومه ای در مه
که آخرین هیزم را
بر لب دود ...
قطاری
در کوهستان که
دهقان دهقان دود ...
دستم، بوی دود
خودکار، رنگِ دود
کاغذ، نقشِ دود
تا
واژه هایم نسوخته...
حرض نخور قندم !
فنجانِ زندگی،
قهوه تر از آنست که بخواهی
مزه بپرانی !
" آرمان پرناک "
پلک هایم
دمادم
روی مین ها پا می گذارند
در گلویم
هزار کبوترِ تیر خورده
هزار کبوتر بی پر
هوای پر کشیدن دارند
سیم های خاردارِ خاطره
نمی گذارندم
مریم را ببویم
مریم را بیاندیشم
اتاقِ تاریک،
به دورِ من ح...
آسمان هم
به اشکِ چترها ایمان آورد
چشمانت
به چشمانم نه !!
" آرمان پرناک "
تبلیغات
