جانا تو بی اکه جان به پایت ریزم
شب تا به سحربه زلف توآویزم
از باغ دلم سحرگهان گل چینم
آغوش تو از عطرگلاب آمیزم

مرابکار
نه درباغچه
نه درگلدان
نه پای دیواری که برآن تکیه کنم
ونه داربستی که برآن بخوابم
مرابکار
جایی که هرگزقلبم به دردنیاید
ودلم برایت تنگ نشود
درمیان خاطراتمان
درآشوب دوست داشتن های بی انتهایم
جوری ...

آفتاب درافق
ومن گل سرخی ازتبارآفتابم!
که پنجره دلم رامی گشایم!
روبه بهار
روبه تماشای آفتاب دلچسب اردیبهشت!
رو به زایش غنچه های ریزو درشت!
روبه پروازشاپرک های عاشق!
روبه جاری شدن، قل قل باران!
در جویبا...

توکه رفتی خانه ام تاریک شد،
دلم به تنهایی، دل بست،
عشق تو زمین گیرم کرد،
وبغضی به سنگینی کوه درحنجره ام جاخوش کرد،
کسی نمی داند، چه برمن گذشت؟!
حتی تو!
توکه رفتی آتشم خاموش شد، وسرماوجودم راگرفت،
بابه...

یکی ازاین روزها،
به دیدارت خواهم آمد،
ای یارقدیمی،
در نیمروزی بهاری،
ازهمان جاده ای که یک سال پیش باهم آمدیم!
همان جاده ای که نرگس هایش عطر تن تراداشت،
وتاعمق جانم می نشست ووجودم را به خلسه می کشاند.
...