پای چون مست نهادم به جهان و به زمین
مست بیرون شوم از هستی و امکان به یقین
بی گمان هر که بزادست شود صید اجل
بوده از روز ازل مرگ به صید و به کمین
گریه طفل از آن است که خود میداند
مینهد پای به گرداب غم و...

همه شب تا به سحرگاه تویی در نظرم
جمله هوشیار تو و از دگران بی خبرم
پدر عشق بسوزد که ز هجران رخت
بدر آمد اجل از روزن و از جان پدرم
همه شب یاد تو چون گل به دلم میشکفد
چون سحر میشود از غم نبود هیچ اثرم
ن...

ای که لیلایی و مجنون تو ام از دل و جان
فاش عالم شده این قصه چه حاجت به بیان
با قد سرو و سر زلف سیاه و رخ ماه
برده ای دل ز من اما تو به پیدا و نهان
گر چه تیر از سر مژگان سیه میزنیم
باز مشتاق تو دل گشته...

من خراب از قدح نرگس جادوی تو ام
بی خود از خویش ز دیدار رخ و روی تو ام
تا به کی مست کنی جان مرا با نگهی
پرده بردار که آشفته چونان موی تو ام
لب گشا تا که دهی قند فراوان ما را
که هم از روز ازل عبد دعا گو...