گفتا: بگو دروغی، در یاد ما بماند
گفتم: به این بزرگی، خندد به ما، بماند
اشکم بریزد از این، چشمم که سو ندارد
تا نور دیده ام را، روشن نما، بماند
این سو ثنا، دعایش، آن سو صنم نماند
این سو سنی نه جورسن، س...

گر نیک سخندان و لَبیبا تو چرا؟!
تعبیر نمودی سخنم آتو چرا؟!
دکتر که تو باشی سر جدّت من و ما
کانا و جُهَلاء، بِه، تا با تو چرا!!!








با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

یک روز دلم بر دل دریا بزنم
یک روز دگر بصره و دَیرا بزنم
با ناو و افی فاو و به آتش بکشم
با شیردلان سور به عَنقا بزنم







با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی
...

موهای مازنی، چشم های بارانی که
پاهای رفتنی، دست های میلانی که
رخساره اش بپوشاند از مسلمانی و
سوئی که بنگرد، داغِ باغِ ویرانی که
افشان کند همان موی نرم خرمائی و
بادی ز کوی بهمن، غبار مِیدانی که
شاید تو...

کاری نکن ای دوست که خویش از تو بماند
او آمده بودست که بیش از تو بماند
مانَد که لِسان لال و به سامان چو سَنانم
نگذار بگویم که چه ریش از تو... ، بماند






با احترام
تقدیم به نگاه پرمهرتان
رامین خزائی...