شعر تو را عشقِ مقدس سرود

مصرعی از زاویه ی من نبود

هم سفرِ ابرم و از جنس آب

پاک شد از خاطره ام خاک و دود

مهر و محبت هنر سنگ نیست

دود به ده دوده برآ رد فرود

مرد به مقصد نرسد ب...

تابه چشمت نگاه می کردم

خویش را اشتباه می کردم

نام ِتو نام ِدیگرِ من بود

در غزل اشک و آه می کرده

سر به سجاده بود و دل باتو

بندگی را تباه می کردم

لحظه ها را برای با تو شدن

به تخیل...

حرف های کهنه
به پایِ شعرهایت واژه ها را کرده ام پَر پَر
که شاید نورِ دل حاصل شود یا صورتی بهتر
تمامِ حرف های کهنه را از خاطرم شُستم
مرا اندیشه ی نو بُرد در انگیزه ی دیگر
چه ب...

زخم زد سنگی به سنگستان من
آتشی پر ریخت در دامان من
چشم من با اتفاقی باز شد
زندگی بازخمه ای آغاز شد
خواب بود اما مرا از خواب برد
شعله بود اما مرا تاآب برد
چشم بندی چشم من را بازکرد
نور در چشمان...

اشتباهم بود در بی را هه کس را نیست راه

سادگی کردم که بُردم پای در جشن گناه

سالها انگار در رنگ خطا جوشیده ام

کی به صابون دغل بر چیده شد رنگ سیاه

چشمِ شب چشمِ تماشای مرا تسخیر کرد...