پاک از یاد همه رفت چه زود
خنده های من و تو بی غم ها
اختران شاهد بر آن روزها
شوق بی وصف برای همه آدم ها

آسمان زمزمه اش عاطفه بود
رقص پر خاطره ماه، شب مهتابی
شعفی بود که موزون احوال
هم زمان بود در او ...

یک مادری که غمخوار، تنها و دل شکسته
از عادتی قدیمی ، بر جان ما نشسته

نفرین برگ تاریخ ، بر ما به روسیاهی
این خاک پاک اینک ، افتاده بر تباهی

یک سرزمین و مردم ، هر یک جدایی راه
باید بجای دوری، هر دو ف...

از قدوم نحس تو این گونه آواره شدم
با شرارت های تو افسرده رخساره شدم

آمدی چون یک رفیق ، اما دروغ کهنه بود
دل فریب و بی حیا، افسوس بیچاره شدم

هر زمان وابسته افکار ننگینت شدم
چون گلی پژمردم، از غم ها ب...

آدمی تا زنده باشد ، از اثر دارد نشان
حالت سرزنده باید ، تا نبارد غم بر آن

فطرتش آمیخته با درد و وحشت ، خنده است
ساختاری این چنین شد بهر انسان ارمغان

در تعادل ماند از رفتار و اخلاق و شعور
زندگی ها عا...

روزی آید که گلهای پرپر جان بگیرد
از رویش علف ها دیگر پایان بگیرد

زنده شود دوباره از دشت های پرگل
باران ببارد اینجا، رنگ بهاران بگیرد

رخسار باغبان هم در آسمان نمایان
با زنده بودن او، جشن یاران بگیرد
...