وادی آمدن و رفتن است آنجا، دل نیست
مردمانش همه مجنون و یکی عاقل نیست
گوشهء چشم تو چون کرد که آن زاهد شهر
جز صراحی و قدح هیچ برش حاصل نیست
نفست میکند احیاء، تو مسیحا نفسی
فکرت اما دمی از کشتن ما غافل ن...

ما که گفتیم خریدار غم روی توییم
دست و پا بسته و رهبان ره کوی توییم
دل خون گشته ما شرح دهد حال درون
بی هوا رفته دل و باز هوای جوی توییم
مست مستیم به یک جرعه زجام لب تو
روز و شب درده کش قامت دلجوی...

دوش دانی زچه رو ملک ثریا این است
صورت محتسب و مست به یک بالین است
در خرابات مغان نور خدا را دیدم
او به من گفت چرا خرقه رندان دین است
رو به من کرد و بگفت ای قلم دیده نگون
بر سر حزن نگویم که چونینه...

‌شبی که شعر میگفتم هوا مه بود و بی روزن
به من بارید ابیات نگاه خسته ء یک زن
زنی که بیشتر از ما شبیه قاصدک ها بود
زنی در انزوای خود به دور از مردمک ها بود
میان جمع نامردان درون شهر بی بنیاد
زنی وح...

در این دنیا گروهی خود پرستند
خدا را پای منبر می پرستند
همیشه در رکوع و در نمازند
بشدت غرق در راز و نیازند
تمام عمر خود را روزه هستند
سبو و باده و ساغر شکستند
نخوابیدند یک شب را به بالین
نفسهاشا...