وحید علیزاده نیشابوری

مادر

مادرم همیشه بخند، شاید خودت ندانی
که لبخندت تنها معجزه ی زندگی من
است، من سالهاست کعبه ام چشمان توست
، محرابم چال گونه و حجرالاسودم خال
لبت است ، سالهاست که با اشک تو
وضو میگیرم، پی تکبیره الاحرام مژه ات
به پا میخیزم و با شنیدن اذان نفستهایت در
قد قامت آغوش تو نمازم را میخوانم،
مهرنمازم را از تربت خاک کفشهایت
ساخته ام و بر کف پای تو سجده میکنم
به این امید که شاید من را هم روزی به
خاطر تو به بهشت زیر پایت راه دادند.
بخند مادرم که تمام دین و دنیای من تویی.
چه زیباست پرستیدنت خداوند زمینی من.