زخمی از دردم ولی محتاج یاران نیستم
خارها روییده در چشمم بیابان نیستم

این تن انسان نباشد جز دگر یک مشت خاک
کوچه ای هستم که مختومِ خیابان نیستم

همه شب سجده‌کنان یاری بیگانگان را خواهم
بی‌گمان آن لحظه...

از همان لحظه ی آغاز دلت با ما بود
خنده بر لب زدی اما دلت حاشا بود

یک نظر کردی و دانی که خدایی کردی
در دلی که یاد تو مونس و بی همتا بود؟!

روزگاری دل دیوانه پی لیلا بود
وسط معرکه ی عشق دلت رسوا بود
...

منو تنهایی من ! گفتنی از ما قدغن
حرف دل گفتن از آن دلبر شیدا قدغن

من غزل گویمت آنگاه بهم میگویی
شعر بی قافیه و شیوه ی نیما قدغن؟!

خانه ام گشته چو زندان و به من می گوید
لحظه ای فکر به تو در شب یلدا ق...

بدو گفت نیلوفر آبیَم
بیا تا بسازیم آبادیَم

چو پیچک به قلبم پیچیده‌ای
چو قفلی زدی تو بر آزادیَم

طبیبی، حکیمی، نداند مرا
شدی مرحمی تو به بیماریَم

گرفتار جانت شدم نازنین
بیا جان به جان کن که زندانیَ...