بدو گفت نیلوفر آبیَم
بیا تا بسازیم آبادیَم
چو پیچک به قلبم پیچیدهای
چو قفلی زدی تو بر آزادیَم
طبیبی، حکیمی، نداند مرا
شدی مرحمی تو به بیماریَم
گرفتار جانت شدم نازنین
بیا جان به جان کن که زندانیَم
چو بشنیدمش گفتمش جان من
برایت چو گل خیلی تکراریَم
سلامی بگویی به این حال من
ندانم نگویم چه احساسیَم
نمیفهمی من را تو ای بهترین
تن خسته داند گرفتاریَم
تخلص=نوژا
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 06 فروردین 1401 00:22
انوش بیات 06 فروردین 1401 01:57
بسیار عالی سروده اید
یلدا یوسفی 07 فروردین 1401 17:10
????
مراد مراغه 06 فروردین 1401 18:00
سلام و درود بانو یوسفی ادیب و شاعره عزیز و بزرگوار
سروده زیبایی به نظم کشیده اید
سالی خوش و در شادی برای شما آرزومندم
یلدا یوسفی 07 فروردین 1401 17:11
????