سروِ خاکی دلِ خود جمع نمودش تا گفت
که تو پیچند، صبا از تو ملایم‌تر رُفت

سرو را گفت که آرام‌تر از او دیدم
به زمانی که زمان بر خمِ چوگانش خُفت

زیر و رو کن تو به چوبی لجنش آید فوق
جویِ صافی که تو از خو...

((روشنگر وجود به راه اوفتادن است
در جویبار، سبزیِ آب، از ستادن است))

تقلید و پیروی نَبَرد راه، شیخ را
این کار را که حرفه‌یِ میمون گشادن است

زاهد، رو هندُوانه‌یِ خود را بیاب که
کارت همی نمک به نمک‌ها...

دگر فریاد بی‌آوا به سر دادن بی‌فایدست
دگر آوای یاری هم خروشیدن بی‌فایدست

برفتش ماه تابانم چو او مه رخ، طارم ندید
به جانانم، که شب تارم جلوسیدن بی‌فایدست

حمیما یاد هنگامی کزو نوشی چل چشم نور
دگر یک چ...

به روزی می‌تراشد سنگِ صحرا را
مناسب با علایق خط بت‌ها را

دو کارش با دو دستانش کند بت ساز
و او با سوز می‌خواند ثناها را

که آدم‌ها خدایی سود ده خواهند
یه عهدی هم تراشد نفسِ پیدا را

و با عقلش و در ذهن...

به ثروت‌ها، به حشمت‌ها، حکومت‌ها که بید اینجا
مبندی دل نسیمی را که یک لحظه دمید اینجا

تو دیدی زندگی کردنِ یوسف پایِ زاویرا
لذا زاری نکن از تلخِ کامی ناامید اینجا

تو گر خواهی که از خاری بجویی نیک حاف...