آه ای دل
به چه می اندیشی...
همه در دل ز غمی حیرانند
همه در سایه ی خویش
محو وُ پریشان زِ غمِ خویش
به کنجی
سر به گریبان دارند...
گاه با تلخیِ لبخند
به گلی می خندند...
گاه با یک دل پر درد
از بارش ...

بی امان از ترس جادوی زمان
در حصاری شیشه ای از جنس یخ
سرد و بی روح
خفته در کنجی به خلوت
دختر زیبای من...
دخترم زیبای خفته
یک نفس آهی بِدَم
با سرانگشت ظریفت کن اشاره سوی گلبرگ شقایق
یاد آر آن شعر سهرا...

تولد
رویش دوباره، روییدن از نو
از نو باید نو شد، از نو باید رویید
اول ماه، اول اردیبهشت
موسم گل، گل بباید بویید
روشنی، نور، راه
راه باید پویید
نور را باید دید...
متل باران نم نم
بر تن سبزه و گل
متل ی...

جهان خواب است
زمان خواب است
به دلها وهم و تردید است
شکایت ها ز ترس دل و بیداد از غم یار است
کجا یاری
کجا یادی
کجا آن یار بازاری که با چشمان جادویی بیارامد دل ما را
کجا آن چشم آهو که پر از دیدار پروان...

باد می آرد خبر کای گلستان غم مخور
می رسد نوروز و می آید ز ره فصل بهار
گل ز گل ها بشکفد زین پس میان باغ تو
مرغ عشق سر می دهد آواز را مستانه وار
هم به دشت و هم به صحرا هم به کوه
می شود جاری ز شوق، برفِ ...