آه ای دل
به چه می اندیشی...
همه در دل ز غمی حیرانند
همه در سایه ی خویش
محو وُ پریشان زِ غمِ خویش
به کنجی
سر به گریبان دارند...
گاه با تلخیِ لبخند
به گلی می خندند...
گاه با یک دل پر درد
از بارش غم می گریند...
همه در سایه ی تاریکِ چو شب
پنهانند...
نیست رنگی که بریزند بر شب
رنگ بی رنگ شده...
همه جا سایه پراکنده شده
شب در سایه ی خویش
گم کرده زمان
همه دردند و دریغ از درمان...
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 30 تیر 1402 11:20
شهناز عیدی وندی 30 تیر 1402 15:52
قاسم لبیکی 30 تیر 1402 14:20
درود فراوان
شاعر گرامی
شب در سایه ی خویش
گم کرده زمان
احسنت
شهناز عیدی وندی 30 تیر 1402 15:53
سپاس از نگاه زیبایتان
حفیظ (بستا) پور حفیظ 30 تیر 1402 14:59
درود بانو عیدی وندی.زیبایی کلامتان حضورکمرنگتان راجبران میکند.
شهناز عیدی وندی 30 تیر 1402 15:54
سپاس از لطف شما ممنونم
محمدشفیع دریانورد 31 تیر 1402 17:54
سلام و درود بر شما بزرگوار
بسیار عالی
شهناز عیدی وندی 31 تیر 1402 18:16
درود بر شما بزرگوار بسیار سپاسگزارم
علی معصومی 01 امرداد 1402 19:14
????????????????????
♡♡♡♡♡♡
شهناز عیدی وندی 02 امرداد 1402 12:14
سعید نادمی 16 امرداد 1402 17:52
عالیه ... موفق باشید