《زالو》 غزل
زالو صفت خون تن ما را مکیدند
رنج و عذاب باطن ما را ندیدند
چون لاشه خواران بر سر این خوان نشستند
چون کرکس از این لاشه بر آن یک پریدند
این خانه ی ما را چنان ویرانه کردند
چون جغد شوم ...
《آدمیت》 غزل
در میان ظلمت عالم مَهی تابنده باش
اشک دیده پاک کن ، بر لب همیشه خنده باش
مردگان در گور می خوابند نه در وقت حیات
چشمه ی آب حیاتی باش و در دَم زنده باش
زندگانی کن تو در دَم با دلی پُر ...
《مرگ باورها》 غزل
احساس ما را روز روشن سر بریدند
مرغ خوش الحان را در اینجا پَر بریدند
فریاد حق خواهی گناهی بس بزرگ است
حلقوم حق با تیزیِ خنجر بریدند
مرگ قلم گردیده اینجا شام تار است
نیش قلم در ...
《که بود》 غزل
شد اسیر روبهی آن شیر غرّانی که بود
روبهی مکّاره آمد جای سلطانی که بود
آسمان دیگر نشد روشن در آن شام سیاه
شد اسیر شام تاری ماه تابانی که بود
ابر تیره آمد و خورشید تابان شد اسیر
رفته...
《مهربانی》 غزل
آن که در دل مهربانی نیست شیطان است و بس
سیرت زیبا نشان عشق یزدان است و بس
پرتو حق منجلی در سیرت زیبا شده
نور حق در دل جمال ذات انسان است و بس
گر ببارد مهربانی گل بروید در زمین
چشم...
تبلیغات
