《روزگار غم》 غزل
ابر بارانی نمی بارد زمین خشکیده است
طفل دوران گشته بی مادر دلش غم دیده است
برکه ها خالی ز ماهی ، گشته این دریا کویر
ماهیِ لب تشنه را گو چشمه ها خشکیده است
مرغ خوشخوان را بگو دیگ...
《همدم گل》 غزل
گفت روزی به بلبل مستان
از چه رو نغمه سر دَهی خوشخوان
گر معطر گل است و زیبا روی
عمر آن کوته است در این دوران
گر نسیمی وزد به وقت پگاه
در تن گل دگر نماند جان
اینچنین آتشی فروزان ن...
《تو چه کردی》 غزل
گفتم دل من خون شده با دل تو چه کردی؟
ای آتش افتاده به منزل تو چه کردی؟
در وقت سحر ذکر و ثنای تو بگویم
ای بُت تو بگو با من بیدل تو چه کردی؟
در پرده ی دل جز رُخ تو دیده نبیند
تسبیح...
《میلاد دلبرم》 غزل
خدای قلب من هستی تو خورشید فروزانی
دوای درد من هستی تو آن آرامش جانی
بتاب ای ماه تابانم بکن روشن سرای من
خدای من تویی در این شب تاریک و ظلمانی
به هنگام نمازم سجده بر عشقت کنم هر ...
«زمستان می رود» غزل
ای زمستان می رسد روزی بهار
می شود سر سبز و خرّم روزگار
چشمه ی خشکیده دریا می شود
رنگ آبی می شود این شوره زار
بلبل خوشخوان بروی شاخه ها
سرو خوش قامت شود ، این چوب دار
عشق لی...
تبلیغات
