تو درد سرخ مرا در غروب می‌فهمی!
همیشه حرف دلم را تو خوب می‌فهمی!

چقدر حس عجیبی، چه گریه‌ای، دیدی؟
تویی که حال مرا در غروب می‌فهمی!

غروب، دختر دریا کنار گوشت گفت:
«غبار پنجره‌ها را بروب، می‌فهمی...

شنیدم شعر می‌گویی در این شب‌های بارانی
تو از کی این همه شاعر شدی، حالا چه می‌دانی؟

چه می‌دانی تو از رسم عجیب زندگی، زیبا
و از آیین احساس و غم یک عشق پنهانی!

شنیدم حرف دیشب بود؛ تو و جشن و دل و پای...

پر از سخاوت آب و بهار و احساس است
کسی که رمز عطش در تنفس یاس است!

کسی که حوصله‌اش مثل چک‌چک باران
به روی گونه‌ی سرخ و لطیف گیلاس است!

کسی که در دل شب‌ها تولد نور است
تمام جان و تن او شبیه الماس اس...

مثل آن باغ پر از نور که رویایی بود
کاش بودی و طلوع تو تماشایی بود

ای تو مجنون غم عشق، اگر می‌بودی
همه‌ی بودن من با تو چه لیلایی بود

روح من با تو پر از موج و تلاطم می‌شد
روحم از حادثه‌ی عشق تو دریایی...

همبغض پاک آینه‌های زلال عشق
در چشم‌های توست غم بی‌زوال عشق

ناگاه، از دریچه‌ی قلبت کبوتری
پر می‌کشد به سمت خدا با دو بال عشق

زیباترین تجسم حال و هوای شعر
در سرزمین خاطره‌ها، در خیال عشق

یکتاترین حقی...