یک انفلاب، شور و شری در درون من
با حس و حال تازه‌تری در درون من

یک لحظه‌ی عجیب شبیه تولد و
درد بزرگ پر اثری در درون من

چیزی شبیه معجزه، مثل بلوغ روح
رمز حضور بال و پری در درون من

اندوه بی‌نهایت بغض...

تنها گل همیشه بهار معطرم
روییده در هوای شکوفای باورم

ای روشنی معجزه!... اردیبهشت محض!
اوج وسیع حادثه!... رویای آخرم!

ای آسمان آبی گسترده تا افق
اندیشه‌ی مقدس پرواز در سرم

ناگاه، من پرنده شدم در ه...

آمد گشود پنجره را، از بهار گفت
از صبح و کوه و روشنی و آبشار گفت

از شاعر طلایی پاییز در غروب
از فصل کوچ و حادثه و انتظار گفت

او از فرشته‌های زمستان به نام برف
از هدیه و کریسمس و یادگار گفت

از آن‌که ...

تنهاترین مسافر شهر شما منم!
تکثیر می‌شود غم پاییزی تنم!

در این غروب سرخ، پر از گریه می‌شوم!
آن‌گاه در تمام خودم موج می‌زنم!

در لحظه‌ی جدا شدن از شهر خاطره
چیزی نمانده بود که در خویش بشکنم!

اند...

در خیابان خیس خاطره‌ها
پشت بغض عمیق پنجره‌ها

تشنه‌ی ناگهان فریاد است
نفسی در نهان حنجره‌ها

در سکوتی همیشگی جاری‌ست
شب و ماه و صدای زنجره‌ها

کاش ناگاه می‌شکست شبی
شیشه‌ی سرد بغض پنجره‌ها


شبنم حکیم...