یکی دَس زِ پیکار دشمن کشید
خیالش که دشمن از او وارهید

ولی آن سیه دل چُنانَش بِزَد
که شیرِ طفولیّتش را چِشید

ز دشمن مشو غافل اندک زمان
نفهمی که جان کی ز تن پر کشید

...

روزگاریست که دلبر پی دلدارش نیست
کوه را کنده ز جا و خبر از یارش نیست
هرچه دارد همه یک پوچی و یک بوالهوسیست
این خصائص نه گره واکن اینکارش نیست
بایدش جور دگر پیش رود در ره عشق
این مسیری که رود چاره جز ...

روزْگاران میرَودْ امّا خبر از یار نیست
روی مَهگونش نصیبِ دیده یِ این خوار نیست

من به قربانت روم ای مَه جبین، خورشید روی
گوشه یِ چشمی نظر کن طاقَتَم بسیار نیست

گر که ما لایق نبودیم و نباشیم هم...

بَذرِ در کیسه ندارد ارزشی
عِلمِ در سینه ندارد ارزشی

گر درختان را به میوه ارج دهند
کاجِ بی میوه ندارد ارزشی

گر به بالینش نهی هرشب توسر
عشقِ شدْ نیمه ندارد ارزشی

درگذر از غفلت یاران اَزانکْ
قلب...

ماه در شب پورخندی زد به خورشید و بگفت
رفتی و این پهنه ی اخگر دگربار ازمنست

گفت خورشیدش که ای مغرور ماه بی صفت
صبح چون اید بفهمی نور تو هم ازمنست

چون که تو خار و خفیفی را دهند جولان همی
گوید ان...