آسمان!
این چه هوایی ست که در سر داری
ابر چشمانت اگر پربار است
اگر از اوج غم امشب به سرم می باری
جام حیرانی این دریا را
چشم بارانی ِ من پر کرده
کاسه ی سرخ شقایق ها را
اشک ویرانی ِ من پر کرده...

جعفری یاد جوانی مان به خیر
خاطرات جاودانی مان به خیر
با نگاه دل جهان را دیده ایم
چون پرنده آسمان را دیده ایم
زندگی در آن زمان ها ساده بود
شهر ما را مردمی آزاده بود
مهربانی تا فلک سر می کشید
کفتری از س...

محاق چشم تو را از حصار پنجره دیدم
هزار خوشه ی پروین ز گیسوان تو چیدم
من و هوای پریدن به شوق بوسه ی مهتاب
در این مسیر رهایی به آسمان نرسیدم
مرور خاطره هایت مرا به شهر جنون برد
به هر کجا که پس از تو...