می روم خندان به سوی کوهها
در حریر برفِ خود خوش خفته اند
از تمام غصه ها و سوز ها
رَه به سمتِ بی خیالی جُسته اند

می روم بالا برای فتح کوه
سینه کش تا سوی نوکهای دریغ
فتحِ غم پایان شور و التهاب...

چه پاییزی، چه پاییزی عزیزم
دوباره شورِ شعری در سَرَم ریخت
شدم ققنوس و از این اخگرِ شعر
سراسر آتش از خاکسترم ریخت

به برگِ خشکِ جسمم چون نسیمی
وزیدی و به من جان می رساندی
تو عطری بودی از آغوشِ یوسف
که...

این همه بُرجهای غول آسا
این همه خانه های مسکونی
این طرف قصرهای اشرافی
آن طرف زاغه هایی از گونی

عدّه ای در رفاه و آسایش
فکرشان جای گردش بعدیست
آن طرف دست ِ کودکان ِ کار
ارمغانش سیاهی و سردیست

چشمهایی...

با شب ِ گیسوی ِ تو یلدا نمی خواهم دگر

با طلوع ِ روی ِ تو فردا نمی خواهم دگر

شب چه کوتاه است چون زلف ِ تو آویزان شود

مثل اقیانوسی و دریا نمی خواهم دگر



**********


بوسه ها د...

میخ تسلیمم و در جبر ِ جهان بند شدم
بَر سَرم ضربه زند چَکُشِ ایّامِ سیاه
دستِ تأدیبِ جهان میر غضب بود عجب
چون ادب کرد مرا گفت به من راه بیا


بختِ من غولِ سیاهی ست که دنبال من است
گرزی از سنگ به دستش، ...