به بغض آلود ترین حالت ممکن گنگم...
چه کسی دید که من بدون تو می مردم
دل سپار و ره سپار و جان سپار...
نکته به انجام که من به بودنت مجتاجم
این تعلق که ببینی، تو به جانم!
الفت عشق و شب تار وصال است
...

آه که کودکانه غصه میخورم
به یاد چشم مادرم.،
به اشک خسته ی خودم...
به طعنه ی نبودن پدر،
خودم...حواله میکنم به غم،
به خنده های بی کسی...
من به ادراک کسی رخنه که نه!
شاید بشود سر بکشم...
چه کسی ...

قهقهه های کودکی انگار که بی تکرار بود
یه روزگار پر امید یادته بی اصرار بود
ما هممون ماهرِ خندیدن بودیم
توی تموم لحظه ها مشغول خندیدن بودیم
کاشکی میشد مادربزرگ خوبمون
میموند برای همیشه... حتی شده...

چه روزای خوبی شده
کنار تو، دنیای من
نگام چه آوازی شده
واسه دل تو یار من
آفتاب و آسمون و من
تو این بهار سبز و ثمن
تو این روزا کم نداریم
شکایتی از این زمونه نداریم
آی عاشقا... آی عاشقا...

ک...

من کجا و دل دیوانه کجا؟
تو کجا وسر بی دل به کجا؟
به کجا آمد ام از ناکجا؟
تو کجا بودی ...کجا؟
تو کجا اینجا کجا؟
مرحمت از تو کجا؟!
بخشش اینگونه ات از من کجا؟!
تو کجا و دل شوریده کجا؟
نام عشق کجا...