دلم به جان تو بی تو بسی پریشان است
ز هر قبیله به دل، غم بیا فراوان است

چه سخت این غزلم می رسـد به لب، اما
شنیدنش برای تو دانم، چقدر آسان است

سپرده ام دل خود را به موج چشمانی
به یمنِ معجزتش ...

با خبر از دل من دیر شدی، حرفی نیست
باعثِ گریه ی شبگیر شدی، حرفی نیست
غافل از صیدِ به زنجیر شدی، حرفی نیست

اگر از منظره ها سیر شدی، حرفی نیست
یا از این پنجره دلگیر شدی، حرفی نیست

خواستم پیشِ ن...

مهربان، از کوچه ی دل، پا مکش
موجِ عشقِ من، ز ساحل، پا مکش

محفلِ ما بوسه باران خداست
زیرِ باران رو ، ز محفل، پا مکش

گاه می آیی و گاهی می روی
از سرای دل که کامل، پا مکش

خستگان را عشقبازی مش...

این شعر نیمایی را هنگامی سرودم که از کشتار مردم بی گناه میانمار مدتی گذشته بود.
آنان را به جرم مسلمان بودن در آتش زنده زنده سوزانده بودند.
بودا، که از کشتن یک پرنده بشدت پرهیز می کرد، حال پیروان...

«کِز به یک گوشه دل و باده گساری می کرد[1]»
تا در آیی تو ز دَر، لحظه شماری می کرد

روی امواجِ دو گیسوی بهم بافته ات
دل دیوانه ی من، موج سواری می کرد

زاهدا، عشق خدا داد به هر ذرّه ی چرخ
زی...