همیشه خسته تر از برگهای پاییزم
چقدر از لب شبهای باغ می ریزم
پس از تو رونق از این شهر رفته و من
در انتهای شب کوچه باغ لبریزم
مرام عشق تجلای جلوه ی غزل است
من از تبار نفس های آسمان خیزم
به آنکه در ق...
برای من نفس گرم آشنا کافیست
تو باشی و نفست با ستاره ها کافیست
تو باشی و نفست در سکوت من بدمد
و حس کنم که نگاهت به ماجرا کافیست
در این زمانه تو تنها امید من شده ای
تویی که عطر تنت در شب دعا کافیست
...
هرچه از عشق نوشتیم بگو کافی نیست
ما که از اهل بهشتیم بگو کافی نیست
سیب گاهی عوض جاذبه ای افتاده ست
ما که صد قصه سرشتیم بگو کافی نیست
همه ی مزرعه را لای غزلهای لطیف
سالها قافیه کِشتیم بگو کافی نی...
خسته ام ، خسته از شکستن ها
پشت دنیایی از نبودن ها
پای احساس هر غزل دارم
دردهایی پس از سرودن ها
به زمین می کشد نگاهم را
ردپایی که از تو جامانده
دل آشفته ام در این بلوا
لای بغضی شکسته وامانده
روزها م...
سپیده سربزند رهسپار خواهم شد
درست عازم فصل انار خواهم شد
به بی قراری پائیز خسته از نفست
پر از جوانه ی سبز بهار خواهم شد
شبیه رود به دریای عشق خواهم ریخت
به دل سپردن طوفان دچار خواهم شد
تو از قبیله...
تبلیغات
