آخر آن غنچه خندانِ لبش کارم داد
رونقی هم به سیاهی شبِ تارم داد

او که می گفت: نرو ، بی تو دلم می گیرد
بی هوا رفت ، غمی بر غمِ بسیارم داد

گرچه آرامشِ دریاییِ چشمش جاری
موجِ پیشانی اش انگار که...

باران که می آید

دلم می گیرد

این روزهای گرم

چقدر دوست دارم

دلم بگیرد

برای تو دلواپسم تا ابد
غم دوری تو گذشته ز حد

ز حسی که دارم به تو غافلی
ندانی دلم زان چه ها می برد

گهی خیره می مانم و مات و منگ
به کار جهان و به این جزر و مد

گهی خیره می گردم اینجا به ماه ...

عشقت شده معمار در سازندگی حالا...
با آن به دست آورده ام ارزندگی حالا...

یک دردِ مُزمن... مشترک بین من و تو بود
قاطی شد امّا کار از پیچیدگی حالا...

دانی که دلگیرم زتو این روزها خیلی
بستی گره ه...