غزلک
غزلک برق نگات کرده دلم رو دیوونه
میدونی عشق تو توی دل من شد بهونه
یجوری هواتو گرده دلم اینو میدونی ؟
کنج بیغوله نشسته آخه اون تو زندونه
اون میخاد پر بکشه تا که بیاد پیشه دلت
ولی افسوس که ند...
تو چشای من ببین اشک دیگه امّا نداره
خواب آخه مرده براش اون دیگه رویا نداره
میشینه هر روزو شب ظل میزنه اون بدلم
قایق شکسته ی من دیگه دریا نداره
وقتی اموج تو چشام پیدا میشه
دل دیوونه من رو دیگه پرو...
چه قشنگه فانوس اشک چشات
توی قلب منه میدونی که جات
همه ی دشت و چراغون میکنم
که نمونه رو دلم جای پاهات
منو این دردو غم و داغ فراق
قصه ی عشق و میخونه اون لبات
وقتی دیوونه میشه این دل من
این...
کجا شد این دل دیوانه ی من
دل شوریده و ویرانه ی من
ندارم که دگر شورو نشاطی
بجوید این دل افسانه ی من
نمی بینم که در بیغوله اورا
همان شمع و همان پروانه ی من
چه سازم با غم و درد جدایی
...
امشب به هوای دل خود پر بزنم یا نزنم
از کنج قفس سری به دلبر بزنم یا نزنم
دلم عاشق شد و رسوا به قیامت بانو
باز با حلقه بر این در بزنم یا نزنم
همچنان ابر بهاری همه دم می بارم
آتشی بر دل دیوانه ام ...
تبلیغات
