شعر راباید چو مروارید عشق
بزم رویا های زیبایش کنی
نگذری آسان ازآن چون رهگذر
بلکه با احساس خودیارش کنی
بزم عشق است نه تندیس هواست
جلوه است آن به که تیمارش کنی
عندلیب روح وجان است این ندیم
گرچه د...

شب تاریک اگر چون گرداب
برسر بستر من میکوبید
زوزه بادخزان شب سرد
پشت دیوار اگر می پیچید
بازم اون مونس شب های بلند
شعله شمع روخم مادر بود
اگر آن کودکیم زود گذشت
بی غم و رنج و شب و بیماری
سردی...

یارب از سوخته جانان اثری نیست که نیست
بر نظر گاه تو صاحب نظری نیست که نیست
سراین کنبد مینائی وآن وحی عظیم
بر دل بی بصرانت ثمری نیست که نیست
عا شقان رفتندو این دار تهی گشت زعشق
دیگرازعشق تو صاحب ...

شبی تاریک و بی مهتاب..
شبی غمگین
شبی تنها شبی درخواب
منو آن یار شبهای زشتی ها
کنون تنها شدیم آخر
گناه است این
زمهر آخرین منزل گه هستی
چنین فریاد می آرم
شماای مردمان ای رهگذاران
امید آرزو ها...

نمی خواهد
الهی جان من دیگر
من گم کرده سامان رانمی خواهد
الهی چشم من دیگر
پگاه صبح تابان رانمی خواهد
الهی قلب من باناله افقان
شرنگ هچر می نوشد
ولی ازیار مهرویم
دگر آن وصل درمان را نمیخواهد
...