غروب که میشود
خاطرات بهم ریخته ام را جمع میکنم
وزیر بالشم می خوابانم
شب که میشود
از زیر بالشم
صدای دریای جنوب میآید
وصدای گرفته مردی
مردی از کرانه های تردید
بیدارم میکند
دستش هنوز
جلیقه مخملیم را نوازش میکند
وچشمش هنوز پاک و کودکانه
چشمم را میکاود
چشمم میسوزد
دلم میسوزد
وجلیقه مخملی سبز را لب پنجره
به دست باد می سپارم
شاید در کناره ی دریای جنوب
مردی با چشمان دریائی
هنوز منتظرم باشد
وشاید بوی تنم
اورا از خواب بیدار کند
===========
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 10
کرم عرب عامری 16 بهمن 1394 17:42
سلام گرامی
خوشحالم که جز اولین نفرها خوندم
درود بر شما
لذت بردم
حمیدرضا عبدلی 16 بهمن 1394 17:42
باسلام جنابمنوچهری خوب سرودهاید لذتبردم موفقباشید
حسن کریمی 16 بهمن 1394 20:30
جناب منوچهری درود برشما زیبا سرودید احسنت
روح الله اصغرپور 16 بهمن 1394 21:08
علیرضا خسروی 16 بهمن 1394 22:44
احسنت استاد گرامی
بهناز علیزاده 17 بهمن 1394 15:07
سلام استاد بیدل گرانقدر مثل همیشه عالیست زنده و شاد باشید
مهدی صادقی مود 17 بهمن 1394 18:03
درود برشما جناب منوچهری
بسیار زیبا
لذت بردم
نسرین قلندری 17 بهمن 1394 22:01
شاید در کناره ی دریای جنوب
مردی با چشمان دریائی
هنوز منتظرم باشد
بی نهایت زیبا درود استاد ارجمند
مجتبی جلالتی 07 فروردین 1399 20:31
بسیار معصومانه سروده اید
علی معصومی 11 اردیبهشت 1399 19:19
درود ارجمند
☆☆☆☆☆