برمودای من..

عمری کاشتم ....
به امید برداشت
به غفلتی دادم
هم داشت و هم برداشت
دریا بودم
و احساسم به لطافت آب
بی تلاطم ... بی موج
کشتزاری بودم
با شاخه های طلایی گندم
که در نوازش باد
می...

مرض قند

گیج و سرگشته و حیران بودم
همچو مستی ، که ره گم کرده ...
بیقرار و دلتنگ ،
پی ی دلواپسی ی خود بودم
.
شکوه سّر دادم و از بخت بَدَم نالیدم
در خیالم بودم
که یکی داد زد از دور که هان!!!؟...

همیشه آخرین لحظه ،
می فهمی زندگی زیباس
اونی که زشته دنیا نیس
دلی که زشتِ نازیباس
خیال کردی که تا آخر
تو هم جاوید می مونی
ندونستی که بیهوده
به سمت مرگ می رونی
به دنیایی که دل بستی
فقط یک چیز...

درد فراق .....
درد فراق می زند لحظه به لحظه آتشم
یار ندانیم کنون زدوریت چه می کشم
به دیده ام اشک روان رخت عزا به پیکرم
تلخ عسل به کام من ببین چه آمد به سرم
بگفتمت مرو مرو جدا مشو تو از برم
حال ب...

فردا که بیاید
باز هم
به دورست جاده
خیره خواهم ماند
به سرخی
شرم خورشید
در غروب

سرانجام خواهی آمد

نفس می کشم بی آنکه
بشمرم آنها را
شرم خورشید را
نمی دانم برای چیست
شاید ... شاید
از...