درد فراق .....
درد فراق می زند لحظه به لحظه آتشم
یار ندانیم کنون زدوریت چه می کشم
به دیده ام اشک روان رخت عزا به پیکرم
تلخ عسل به کام من ببین چه آمد به سرم
بگفتمت مرو مرو جدا مشو تو از برم
حال ببین غمت چه کرد ببین که خونین جگرم
آه خدا مرا ببر ازین جهان پر ز غم
چه حاصل از ماندن من خسته شدم ازین ستم
نوشته از روز ازل بخت مرا سیه خدا
نباشدم روزنه ای به سوی امید و رجا
خمیده شد از غم تو میان و پشت و کمرم
این همه سال انتظارعاقبت این شد ثمرم
امید برگشتن تو زنده کند جان مرا
بیابیا امید جان نیست دگر توان مرا
7/4/91 تهران
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
نظر 5
حامد زرین قلمی 31 فروردین 1394 12:16
فارغ نشو زغم که غنا می دهد به دل
آنهم چه غم ، غمی که خدا میدهد به دل
سلام بر شما
سروده ای غمناک و دلکش خواندم
هزاران درود
رضا کنی 31 فروردین 1394 12:21
درود
بسیار زیبا بود
درود جناب لنگرودی عزیز
محمد جوکار 01 اردیبهشت 1394 00:02
مثنوی زیبایتان ، دلنشین و روان و نافذ بود
آفرین ها بر قلم زیبایتان
دادا بیلوردی 02 اردیبهشت 1394 01:04
درود بر خدمت جناب لنگرودی عزیز
بهره مند شدم از احساس زیبایتان
قلمتان همواره جوشان
منوچهر منوچهری(بیدل) 02 اردیبهشت 1394 17:07
سلام جناب لنگرودی عزیز بسیار زیبا می سرائید ممنونم ودوستتان دارم