می نگرم به
ازدحام ’پر تلاطم ذهن مچاله شده ام
بر دیوارهای تاریک و
کوچه های خالی از نفس های تو
اشک سرخم
چراغان می کند هر شب
جادهء نبودن هایت را
که در ایام عاشقی
سوار بر بال, ابرهای آسم...

خیالم را به سفر میبرم
خاطرانم را عریان میکنم
ذهن آشفته ام را ورق ورق می خوانم
گنجی از دردهای غبار گرفته و
زخم های کهنهء تار, عنکبوت بسته
در لایه ای ضخیم از غمبادها
با بغضی نترکیده و
فریا...

زنی تنها در من زانوی غم بغل کرده
میان دلتنگی های شبانه اش
اشگ در چشم و بغض در گلو
محو شده در هاله ای از دود سیگار
چشم به جادۀ خیسِ از باران دوخته
قلم در آغوش انگشتانش
اوراق سپید را زخم میزند و
...

پشت پنجرۀ خیال
چشم به جادۀ حسرت دوخته ام
با سیگاری بر لب و
فنجانی قهوۀ تلخ در دست
اشک هایم را دانه دانه
به ماه می سپارم
تا هر دانه اش را
به ستاره ای هدیه دهد
شاید،
قطره ای از اشکم
سوار ب...

هیچ بارانی رد پاهایت را
از کوچه های دلم نشسته و
من قاشق قاشق حسرت می خورم
در خاطره های با تو بودنم
من ابری ترین آسمان دنیا و
شکست خورده ترین لشکر عاشقی ام
به جای خالیت نگاه نمی کنم
مبادا که جن...