در دامنم نشسته غباری ز روزگار
با ابرهای تیره چه جویم ستاره ها

باز باریدن گرفت باران بروی شاخه ها
تا دهد جانی به جسم خاک بر گل بوته ها
آنچنان ابری پر باران بود هفت آسمان
اینچنین میباردش رگبار بر گل بوته ها
نغمه موزون آن پر میشود در گوش جان
شرشرش باشد کلامی از بر...

در روزگار جوانی درون شهر
با چشم قله ای عظیم و سترگی نشانه بود
فصلی زیاد و قرن پیاپی که دیده بود
سرما و برف و باد و تگرگش همیشه بود
دردی بزرگ سینه آن را گرفته بود
بغضی حزین در بن او جا تنیده بود
از دو...

زخم عمیقی نشاند بر دل و جانم رفیق
غم بسرایم دگر از ته دل زان رفیق
حیف تلف شد زمان بر همه و‌هم وخیال
سیرت زیبا ندید چشم سیاهان رفیق
دزد شدم حیله گر گفت و خطابم بکرد
یا ز سر بغض بود یا که حسود آن رفیق...

خبری نیست به دنیا چه از آن یاد کنم
چون که عشق است و غم دل چه دگر یاد کنم
خرمنی نیست ز کشت هنر و دانش علم
چون که از عمر نشد بهره به بی آری خود یاد کنم

زحمت آمدن و رفتن واز جای به جایی رفتن
این معمای...