چرا هرگز نمی پرسیم ، راز گریه ی گلهای قالی را
و تنهایی ، میان کوچه ی دلواپسی این حوالی را
چرا وقتی هوای دل ، کمی ابری ست ، بارانی نمی بارد
سراغ خانه ی ما را نمی گیرند و حتی این اهالی را
چرا د...
تا صدای گامهایش ، اندکی نزدیک شد
واژه های یک غزل ، با دیدنش ، تحریک شد
گاهگاهی ، زیر لب غر می زد و بی اختیار
تیر چشمانش ، بسوی قلب من ، شلیک شد
خنده هایش ، با صدای اشک هایم ، محو شد
سایه رو...
قد کشیده صد غزل ، هنگامه ی رقصیدنت
کوچه ی دل ، پر شده از مژده ی تابیدنت
تا نسیم یاد تو ، پیچیده در آیینه ها
پنجره ، در انتظار لحظه ی باریدنت
مثل باران ، مثل بودن ، مثل رقص قاصدک
مثل عطر عاش...
من از شکوه نگاهت ، ترانه می سازم
و از تبسمت اثری جاودانه می سازم
میان کوچه ی بی رهگذر ، نشسته ام و
برای قلب خودم ، آشیانه می سازم
صدای قاصدک خاطره را شنیده ام و
برای حس حضورت ، بهانه می ساز...
تا هق هق یک غزل ، نشسته به تنم
در شعر تو ، شوریده ترین نسترنم
شیرین ترین بهانه ی شعر منی
در عشق تو ، فرهادترین کوهکنم
در آینه ی نگاه تو ، گم شده ام
من مست ترین آینه ی خودشکنم...
تبلیغات
