همیشه گوشت لُخم و مرغ بریان ، سهم مهمان بود
خوراک ما مرض ، یا اینکه دردی فاقد دارو و درمان بود

جواب حرف ما یامان و صدها گونه زهرِ مار
میان حرف های پوچ مهمان دم به دم قند فریمان بود

من و همشیره ...

افق کز دماوند سر می زند
دلم سوی البرز پَر می زند

خزر زادگاه مرامِ من است
و کوروش مرا عزّتِ میهن است

خلیجم بُوَد پارس ای یاوه گو
ببند آن دهانِ پُر از گند و بو

برای تو بی عار و بی چشم و رو
ادب قی...

وقتی که رفتم ، بودنم آغاز می گردد

هر بی مرامی با دلت دمساز می گردد


عشقی که هر ثانیه آن را پوچ می خواندی

در گمرک چشمان تو ، سرباز می گردد


بی شک به زودی بومرنگ هر خطای تو

چون تیر ، سوی قلبِ سنگت ...

هر چه گشتم در قوانین جزا ، مادّه تنبیه چشمانت نبود

گر چه گر می بود هم قانون گذار ، با نگاهِ مستِ تو رَه می گشود


بابک حادثه...

زین آب گل آلود که خونین ، جگرم شد
یک ماهی پَروار نصیب پدرم شد

این واقعهٔ تلخ و سیَه کرد بهانه
سرداد شعارِ سفر و شعر و ترانه

گفتا نشود تلخیِ این واقعه شیرین
جز رفتنِ دریا و کباب و خاله پروین

یک دفع...