ـــــــــ

▣ از فارسی هایِ دبیرستان، هنوز این جمله یادم است
«در همه کارها ناتمامی!»
درسِ بر دار کردن حسنک وزیر بود از تاریخ بیهقی

... برخاست نه تمام و برخویشتن می ژکید. خواجه احمد او را گفت «در همه کارها ناتمامی!»

ـ ـ ـ ـ ـ
▣ چند سال گذشت.
دوباره گرفتار شدم.
فکر کنم یک دیالوگ از فیلم تنهایی بود؛ فیلم حجت قاسم زاده ی اصل؛ دیالوگ شهاب حسینی:
«من خدای کارهای نیمه تمامم»
ـ ـ ـ ـ ـ
▣ باز چند ماهِ پیش گرفتارتر شدم.
این بار صفحه یِ اینستاگرامیِ جناب مانا روانبد بود:
...آرشیل گورکی نوشته: من از کلمه ی «تمام» خوشم نمی آید. وقتی چیزی «تمام» می شود، به این معنی است که آن چیز مرده است... من هرگز یک نقاشی را تمام نمی کنم؛ تنها برای مدتی از کار کردن روی آن دست می کشم.

و من با خواندن این متن  یاد یک مصرع از حافظ افتادم
ز عشقِ «ناتمام» ما  جمال یار مستغنی ست
و شاید نقطه ی اشتراک همه ی این متن ها فقط «ناتمامی» باشد

و در حاشیه نوشتم  استغنایی که در یک «ناتمامی» شناور است...

و حالا بعد از روزهای زیادی، دارم فکر می کنم که چرا وسعتِ «ناتمامی» را به گونه ای فرض کردم که استغنا در آن شناور باشد؟!

#احمد_آذرکمان ▕فشافویه
بیست و پنجم بهمن نود و نه
٣:١۴ بامداد

▕تصویر را از صفحه ی اینستاگرامی علی جهانشاهی برداشتم که در زیرش نوشته بود یک عدد پاییز موجود است.

#تاریخ_بیهقی
#شهاب_حسینی
#حجت_قاسم_زاده_اصل
#مانا_روانبد
#حافظ
#علی_جهانشاهی