منبع تصویر: ؟
نام تصویر: ؟

 چند وقت پیش داشتم در دیوانِ «ارزقی هروی» چشم چرانی می کردم  رسیدم به بخش رباعیات و این بیت:

گر  مَردِ رَهی  امید را  جفت مگیر 
که امید  چو زن  بسترِ خواب  آراید

یادم آمد که در صفحه ی اینستاگرام سامِ گیوارد خوانده بودم: «نزد یونانیانِ باستان  امید  کثیف ترین واژه بود و با امید فریب دادن مُنتهایِ بُزدلی»
__________
پانوشت: مانا روانبد نوشته بود علاج نومیدی، نومیدی بیش تر است...فکر کنم فرخی یزدی است که می گوید خرابی چون که از حد بگذرد آباد می گردد... می خواهم یک چیز دیگر بگویم در مقالات شمس آمده دوزخی در دوزخ خوشتر است تا در آن دنیا، چون در دوزخ از حق باخبر است اما در دنیا نه... در بیت ارزقی هروی، سخن از سرزش امیدی است که مانع حرکت است و در اعتقاد یونانیان، امیدی سرزنش می شود که جهت فریب دادن به کار گرفته می شود.


#احمد_آذرکمان
فشافویه
٢٨ ١١ ٩٩