ـــــــ
آیا آدم کسی را دوست دارد یا چیزی را در کسی ؟
#دریدا

١. آیا امکان دارد آدمی همه چیز را در یک شخص بپسندد و دوست بدارد یا فقط به دلیل یک یا چند عامل چشمش را به روی سایر عوامل می بندد بی آن که بیندیشد رفته رفته با آن ها مواجه خواهد شد
٢. آیا جَبری که در دوست داشتن یک گُل نهفته است همان دوست داشتن گلستان است ؟
٢. به اعتقاد #اوشو : «شناختن #دیگری ناممکن است، دیگری همواره یک #راز باقی می ماند. بدیهی دانستن وجود دیگری توهین است، بی احترامی است»... آیا وقتی ما کسی را به طور کلی دوست می داریم وجود او را بدیهی می انگاریم و داریم به او توهین و بی احترامی می کنیم ؟!
٣. انگار آدمی هر چه بی پناهگاه تر باشد به ناچار به پناهگاه های کوچک دل می بندد و قناعت می کند تا شاید در #خیال خویش بتواند بدان وسعت دهد .
۴. انگار این افراط در #سفید_دیدن است که باعث می شود آدمی نداند کسی را دوست دارد یا چیزی را در کسی ؟
۵. وقتی ما برای حس های خوبی که نسبت به دیگری داریم مصارف خانگی پیدا می کنیم این سرآغاز #اعتیاد_روانی ما به اوست . همان اعتیاد روانی که میل مفعولیت و دهندگی را در ما تقویت می کند .
۶. #هولمز می گوید «#اندیشه ی کلی پشیزی نمی ارزد» و شاید بتوان گفت دوست داشتن به شکل کلی هم پشیزی نمی ارزد.
٧. به قول #اگاستوس «آرام بشتاب»... اغلب عجله در دوست داشتن ، به یک دوست داشتن کلی و خنثی خواهد انجامید .
٨. آیا دوست داشتن چیزی در کسی واقع گرایانه تر از دوست داشتن به شکل کلی نیست ؟ آیا #فرهنگ ما از دوست داشتن چیزی در کسی ، به برداشت و تلقیِ سودمدارانه ای از آن نخواهد رسید ؟
٩. شاید در ظاهر، ما چند چیز را در یک نفر دوست بداریم ولی اغلب یک شاه چیز است که نقش اصلی را بازی می کند و بقیه چیزها #دخالت های _مُرده ای در حس دوست داشتن ما دارند و #ریزه_خوار آن یک چیز #اصلی اند .

# احمد_آذرکمان . تابستان ٩٩