مبادا
مبادا لفظ است
بر زبانت جاری می شود
مبادا هرگز بگویی مبادا
روز مبادا همین امروز است
مبادا دیروز بود که گذشت
نگو مبادا اگر نیآید
نگو مبادا که مرا نخواهد
نگو مبادا که دوستم نداشته باشد
نگو مبادا مرا بی تو هرگز
مبادا فردا ؤ پسِ آن فردا نیست
مبادا سخنی ؤ حرفی مانده باشد
مبادا جنس ؤ چیز نیست
مبادا اکنون است
با دهانی باز از درد
که هیچ صدایی در نمی آید
فریادی از خشم ؤ زخم ؤ جنون
آنچه خود در باورش دارد
که باشد سهم خود از این جهان
بر رگ ؤ پِیِ وجود خود می ریزد
بس دردناک ،با ناخن زخ‍مِ
کهنه ی تنِ خویش را تازه می کند
____
داسی بجای گندمزار ، گلویی را برید ! *
محمد مولوی
* قلم به نرمی نمی چرخد
زبان در کام نمی چرخد !
تقدیم با مهر
نظر 13
-
-
ولی اله بایبوردی 07 خرداد 1399 10:09
گلچینی از هنر :
هر چند واقعیّت برای ما پنهان ....
گلویی گندم زاری را باید با داس برید تا عبرتی برای دیگران باشد ....
سلام و درودها
-
محمد مولوی 07 خرداد 1399 11:25
درود و سپاسگزارم
جناب بایبوردی عزیز
درست می فرمایید همیشه حقیقت آن نیست که ما می شنویم
ولی آنچه اتفاق افتاده تلخ است
-
-
جمشید اسماعیلی 07 خرداد 1399 19:36
درود
چه باید کرد
چرا ما عقب مانده ماندیم
چرا هنوز خوی انسانهای اولیه درما ازبین نرفته است
بدا به حال ما که در قرن عقل و دانش وخرد وآزادی
با داس گلوی نازک دختری رابریده شد
باید خون گریست
باید خون گریست-
محمد مولوی 08 خرداد 1399 19:03
بادرودی دوباره خدمت استاد
اسماعیلی بزرگوار دیروز وقت اندک بود
در محفل دوستان چه عرض کنم
از دست پدری نامهربان چه عرض کنم
منم آن شوریده احوالی که می جویم
پناهی در این میدان ، چه عرض کنم !
محمد_مولوی
-
-
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
mehdi rafiee
-
نستـــــرن طالبـــــــــزاده
-
Susan Jafarzade
نقد 2
عباس ذوالفقاری 09 خرداد 1399 01:40
سلام...وقت خوش...اینکه شعرتان را به طور غیر مستقیم به فاجعه ی تالش مرتبط کرده اید عالیست و دیگر اینکه
از کلمه مبادا برای ساخت نوعی تکرار و اهنگ یاری جسته اید ستودنیست اما جسارتا دچار اطناب شده اید و شعرتان
خلق جدیدی را بوجود نیاورده ...ببخشید مرا
محمد مولوی 09 خرداد 1399 02:42
بادرو د جناب ذوالفقاری عزیز
آری بزرگوار درست می فرمایید
ما زیادی مبالغه کردیم
بقول جناب خاقانی فرمود :
چون خیمه ٔ ابیات چهل پنج شد از نظم
بگسست طناب سخن از غایت اطناب
سپاس