به نام درخت !
درخت گفت :
گناه از من نیست
دار و درخت
دار اسم منست ، درخت صدایم می کنند
من بشکنم قلم می شوم
ساز می شوم
قاب عکسی به یادگار
بر روی دیوار می شوم
نام مرا با خون لکه ی دار نکنید .
درخت ایستاده مُرد
مَردی به تنه ی درخت تکیه داده بود
زمستان سرد است!
مرد شاخه های درخت را شکست
و آتشی بر افروخت
شعله ها کمانه کشید
دمای بدنش به حد نصاب رسید
خون در رگ و پی مرد دوید
و با خود گفت: فردا را چه دیده ای؟!
آرام بخواب رفت .
تابستان گرم و سوزان...
درخت ایستاده بود
سبزِ سبز...
مرد بیدار گشت
تمام درختان خود را در زمستان سوزانده بود!
در تابستان به دنبال یک وجب سایه می گشت .
#محمد_مولوی
شعر_ایران
تعداد آرا : 7 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 29 تیر 1399 21:03
لطیف و دلنشین
محمد مولوی 29 تیر 1399 23:41
سلام و عرض ادب و احترام
جناب عاجلو استاد گرامی
به مهر خواندید
محمد رضا درویش زاده 29 تیر 1399 21:33
درود بی کران مهندس بسیار زیبا و فاخر
لیلا سعیدی 29 تیر 1399 23:24
بسیار زیبا
بهنام حیدری فخر 30 تیر 1399 00:10
درود بر شما جناب استاد مولوی عزیز
مثل همیشه بسیار زیبا و دلنشین سرودید
کرم عرب عامری 30 تیر 1399 03:43
درودها عزیز
منصور آفرید 30 تیر 1399 09:10
درود دوست بزرگوارم.بسیار زیبا
شهرام بذلی 30 تیر 1399 13:41
پر هز مفاهیم ستودنی
مرضیه نورالوندی 30 تیر 1399 17:38
درود بیکران بر شما
پرنیا آرام 31 تیر 1399 12:56
بسیار عااالی،درودتان باد
عسل اسدیان 31 تیر 1399 17:51
درود برشما
عالی قلم زدید
لذت بردم
قلمتان مانا به مهر
رضا زمانیان قوژدی 04 امرداد 1399 10:43
درودها استاد مولوی عزیز
غمگنانه ای زیبا و دلنشین