محمود گندم کار

نای غم

ارسال شده در تاریخ : 24 خرداد 1399 | شماره ثبت : H9410882

خواهم به کوهی مرتفع گردد جدا روح از تنم
تا بر فراز قله های عشق گردد مدفنم
امشب به زندان بدن خواهم شوم دیوانه ات
گردم خمار و مست چشمانت ، قفس را بشکنم
آنکس که با چشمان مستش کرده ویرانم توئی
آنکس که در میخانه ها جوید نشانت را منم
از کوره ی عشقت مرا هر دم حرارت می دمد
تنها در آن آتشکده چون دود تفت آهنم
در خلوت شبها به دور از غصه های زندگی
یا سر نهم در پای تو، یا سر بنه بر پیرهنم
باور کن ای افسانه ی افسون شده در نای غم
یک لحظه نتوانم خیالم را ز یادت کم کنم
در جاده های زندگی سرگشته و حیران شدم
ای رهنمای زندگانی، ای مسیحا،ای صنم
فردا پس از مرگم گذر بر گور من تا بشنوی
از لابه لای خاک من،آید به گوشت شیونم
در صحنه ی محشر که تنها و پریشان دل شوم
باشی در آن دنیای غم ،معنای حور و گلشنم

سروده شده
در6 دیماه سال1377