به روزگار جوانی ،دلم بهانه گرفت
نشان ز مظهر اسرار جاودانه گرفت
کمان عشق کشید و مرا نشانه گرفت
همین که عشق خدا در دل آشیانه گرفت
مرا بسوخت چنان کز سرم زبانه کشید
نماند طاقت و مفتون این ترانه شدم
فسرده از غم جانکاه این زمانه شدم
به جستجوی حقیقت ، جدا ز خانه شدم
چو غرق بحر تمنای آن یگانه شدم
ز خاک خشک و کویر دلم جوانه دمید
به کشتزار عمل بوته های زرد گناه
به شاخسار امل غنچه های اشک نگاه
دلم گرفته ز نامردمی و غصه و آه
در این زمان ،تک وتنها به جستجوی پناه
سوار اسب شب و رهسپار صبح امید
سروده شده در
جمعه 20 مهر 78
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 28 خرداد 1399 12:15
سلام ودرود
فردین صمدی 28 خرداد 1399 13:30
درود زیبا سرودید
ولی اله بایبوردی 28 خرداد 1399 16:30
سلام و درود
کرم عرب عامری 29 خرداد 1399 03:23