خواب بودم گل من بوی تو بیدارم کرد
عطر مویت به سفر سوی تو اجبارم کرد
گرچه خستم گره از موی تو واکردم هی
گره خورد و فر ِ موی تو فداکارم کرد
یادم از یاد همه مردم شهرم رفته
یادم آوردی و لبهای تو تکرارم کرد
ساختم باتو خودم را چون بزرگم دیدی
با همین دید دو چشمان تو معمارم کرد
روی لبهای تو گلبوسه پرید از دستم
آه امان از لب ترسو که طلب کارم کرد
.......
چشم واکردم و چشمان تو تکرارم کرد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 12 آذر 1402 00:15
سلام ودرود
مریم نصیری 12 آذر 1402 11:02
درود و سپاس
سیاوش دریابار 12 آذر 1402 09:26
سرکار خانم نصیری
زیبا
شنیدنی
خواندی
و ÷ر از مهر
مانا باشید
مریم نصیری 12 آذر 1402 11:03
درود و سپاس لطف دارید شاعر گرامی
هدایت کارگر شورکی 12 آذر 1402 13:10
سلام و تبریک
کاش ایرادات مختصر وزنی هم برطرف بشه
تا یه اثر عالی به جا بمونه
برقرار باشید
مریم نصیری 12 آذر 1402 14:57
درود شاعر گرامی شعر بر وزن فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع لن هست
مریم نصیری 12 آذر 1402 14:59
در کدوم قسمت مورد وزنی رو مشکل دار متوجه شدید دوست گرامی
حفیظ (بستا) پور حفیظ 12 آذر 1402 18:44
درودها بانوی بیبدیل شعر و ادب خواهر بزرگوارم بانو نصیری
مانند همیشه زیبا دلنشین و مخاطب پسند سرودهاید درود بر قلم مانا و سبزتان
مریم نصیری 13 آذر 1402 16:17
درود و سپاس شاعر بزرگوار