من که عمری بر دو چشمان تو هستم مبتلا
پس چرا ترسم که گردد داستانم برملا؟
داستان عشق من را با قلم نتوان نوشت
شاعران باید که بنویسند با آب طلا
چند می پرسی که آیا عاشقی بر من هنوز
سربلندم چون سیاوش زآزمون و ابتلا
ماه رخسارت که دل را کرد بیمار خودش
از بدی ها دور باشد وآن دو چشمت بی بلا
#جواد_امیرحسینی
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 22 اردیبهشت 1400 09:08
.مانا باشید و شاعر
محمد خوش بین 22 اردیبهشت 1400 09:31
سلام و درود دوست نیک اندیش و زیبا نویس
مهستا راد 22 اردیبهشت 1400 09:43
کاظم قادری 22 اردیبهشت 1400 10:40
سلام ودرودها ومثل همیشه زیبا سروده اید مرحبا برشما
کاویان هایل مقدم 22 اردیبهشت 1400 10:44
تن و جان تان از بلا دور باد شاعر نویدهای فرحبخش
کیوان هایلی 22 اردیبهشت 1400 14:45
درودها بر شما دوست عزیز و فرهیخته
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
قلمتان سبز
محمد رضا درویش زاده 22 اردیبهشت 1400 15:03
درود بیکران بر شما دوست گرامی
علی معصومی 22 اردیبهشت 1400 18:14
درود بر شما
ازجمند
◇◇◇◇
بسیار زیبا سروده اید آفرین بر شما عزیز
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 22 اردیبهشت 1400 23:06
سلام و درود
محسن جوزچی 23 اردیبهشت 1400 00:43
درود بر جناب امیر حسینی گرامی ،عشق ناب را باید با طلا یا فراتر از آن نوشت ،،،بسیار زیبا ،اندیشه نیک شما همواره زلال باشد
شبنم رحمانی 23 اردیبهشت 1400 10:43
درود بر شما .چه دلنشین سروده اید .قلمتان سبز