" دل آفتاب"
در قامت شاخه ها
و آویختگی ی مردد برگ ها
تو را می خواهم برای نور
و مرزهای روشن فردا
که بپاشی روی اصابت پرنده
تا ختمی ی دوباره شوم
روییده در گل ها.
تو را می خواهم برای پیچیدن
تار و پودم
بر شاهرگ ات،
و لخته های عشق
که بچکانم
بر استخوانت.
حالا که در دل آفتاب ام
برای ابدیت
ای آشنا
به تو فکر می کنم
که از ارتکاب کلمات به امدنت
مکثی غریب عبور می کند!
شاعر: مرضیه رشیدپور(کیمیا)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
-
-
-
سیاوش دریابار 01 مهر 1402 23:29
سلام
به تو فکر میکنم
این جمله زیبایی است
شعرتان نگرش زیبایی بر طبیعت است
مانا باشید
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
منوچهر منوچهری(بیدل)
-
سینا صارمی
-
فردین صمدی
-
Seyed Mohammadreza Lahiji
نقد 4
حفیظ (بستا) پور حفیظ 01 مهر 1402 22:54
درود و تبریک خدمت بانو رشیدپور ادیب گرانقدر!
همیشه شما مضمون و محتوای بسیار بکری انتخاب می‌کنید واین یکی از شاخص‌های مهم شعر شما می‌باشد
زبانی بسیار گیرا و دلنشین و همیشه جای مخاطب را در شعر باز نگه داشته و مخاطب را شریک افکار زیبا و ناب خود می‌کنید درود و سپاس بیکران بابت این همه زیبایی در شعر شما
مرضیه رشیدپور 03 مهر 1402 08:59
درود و سپاس جناب پور حافظ
حفیظ (بستا) پور حفیظ 01 مهر 1402 22:56
و لخته‌های عشق
که بچکانم بر استخوانت
مرضیه رشیدپور 03 مهر 1402 08:59
سپاسگزارم