ادریس علیزاده

کابوس

ارسال شده در تاریخ : 09 اردیبهشت 1401 | شماره ثبت : H9420639

گرفته قلب آسمان این دیار
وجود توده هایی از ابر سیاه
زمین خشک است و بی باران
به سرمای درون یک سیه چاه

به یاد من نمانده آرزویم
نه احساسی به پرتوهای خورشید
تمام سبزه زاران رنگ زردی
طراوت رفت و زببایی نجوشید

جمع سرد پرنده ها بی فروغ
مثل سکوت حاکم در کویر
شاخ و بال درختان نیمه رشد
نیست ردی از قدم ها در مسیر

جنگلی که سوخت، خاکستر بجا
دست عامل‌ خشم خیره سر
انتقام از بی گناهان باشرف
میشود روزی تمامش بی اثر

سرزمینی که شد تنهاترین
دست غارت گر، گلویش را فشرد
ناظران، بی ریشه، زیرا ساکتند
روح خود را عاقبت یغما سپرد

عابران حس تعلق گونه تر
ساکنان بر کوچ کردن منتهی
شرم همچون یک‌ غریبه ناپدید
کاتبان بستند تاریخش تهی

سروده شده توسط: ادریس علیزاده
اردیبهشت ۱۴۰۱