شاعران
سعید صدقی
دفتر شعر تراوشات مغشوش ذهن متوهم من
شعر می روم باز از آسمان دلت | سعید صدقی | شعر ایران

سعید صدقی

می روم باز از آسمان دلت

ارسال شده در تاریخ : 13 فروردین 1401 | شماره ثبت : H9420381

می پرم سمت آسمان دلت
بال هایم شبیه ققنوسند
عینک ابر روی چشمانم
چشم هایی که سخت مایوسند
(من حسودم برس به فریادم)

از حسادت شبیه اسفندم
وسط آتشی که مرداد است
ظالمانه قضاوتم کردی
داد من بی کران بیداد است
(بالشم را گواه می گیرم)

بالش من شبیه لیقه شده
وسط جعبه‌ی مُرکب اشک
تخت خواب خالی از تن توست
می برد به لباس هایت رشک
(تیر را به قلب من زده ای)

تیر چشمت میان قلب من
زخمی ام کرده کارگر افتاد
چرک و خونی سراسر از نفرت
دردها را نشان من می داد
(بال هایی که باز خسته شدند)

قصد من پر زدن به سوی تو بود
بال من تیر خورده ، می‌بخشید
از قضاوت دچار سکته شده
بال هایی که باله می رقصید
(می روم باز از آسمان دلت)

سعیدصدقی