دلنوشته ای بر حزب [۱۵] قرآن ، خداوند غنی است

[دلنوشته ای بر حزب ۱۵ آیات ۱۷۱ تا ۲۰۰ سوره آل عمران]

آیه ۱۷۱- یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَهٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللّهَ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ

فضل و نعمت الهی مژده ای یقین
پاداش گیرند مومنان بشارت دین
تباه نکند خداوند پاداششان
مژده دهند آنان همرزمانشان
مزدِ عملکرد مومنان تضمین است
نوع پاداش عملکردشان تعیین است
وعده های خداوند حق است به یقین
کاشتی، داشت دارد بیان شده دین

آیه ۱۷۲- الَّذِینَ اسْتَجابُوا لِلّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ

اجابت کنندگان خدا و رسول
تسلیم و یاد بَردند جراحتشان قبول
نیک کاران و پرهیزگاران را خدای جهان
گیرندگانِ خدا گیرند، سپاس کلان
چو پیروز شدند جنگ احد کفار قریش
سوی مکه بازگشتند بزرگان قریش
بین راه چنین آنان هم رای شده ا ند
مدینه باز گردیم از پا افتاده اند
قتل عام کنیم لشگریان احمد را
حال که احد کشته ایم محمد را
چو این خبر گوش رسول خدا رسید
فرمان بسیج داد و ترفند دَرید
شرکت کنندگان در احد حرکت کنند
جراحت به التیام موقت اقدام کنند
اگاه شد بسیج عمومی ابوسفیان
خوف گرفت از حضور لشگریان
انصرف جنگ و سوی مکه شدند
خوف الهی بود نادم از حمله شدند
شصت زخم و جراحت داشت امام علی
راس لشگر احمد ایستاده بود ولی
این آیه مقام علی فرستاد به نبی
تقدیر کرده ربِ محمد از امام علی

آیه ۱۷۳- الَّذِینَ قالَ لَهُمُ النّاسُ إِنَّ النّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزادَهُمْ إِیماناً وَ قالُوا حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ

مومنان کسانی اند که اهل تعقل اند
منافقان چاپلوس و اهل تملق اند
به مومنان چو منافقان می گفتند
بترسید از کافران اینچنین گفتند
خداوند بس، کفایت کند ما را
یقین قادرست حمایت کند مارا
نگهبان و یاور آنان یقین خداست
نفاق نیست بین ما خدا باماست
تمام قوای کفار به سوی ما آید
کفایت ما بس که خدای ما باید
ساده اندیشان ترسو و منافقان
نیازی نیست به نصیحت مومنان

آیه ۱۷۴- فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللّهِ وَ اللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ

زخمیان جنگ احد به فرمان نبی
دگر بار جدا شدند ز خانواده امر نبی
به تعقیب دشمن رفتند تا حمراء الاسد
خوف شدند به دشمنان گشتند چو رعد
هیچ گزندی نرسید مومنان را جنگ
رضا ی خدا گرفتند و نگشتند ننگ
نعمت و فضل خدا دریافت، برگشتند
شکست خوردگان احد پیروز گشتند
صاحب فضل و کمال خدای جهان
رضایش شرط و آرزو شهادتمان

ایه۱۷۵- إِنَّما ذلِکُمُ الشَّیْطانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیاءَهُ فَلا تَخافُوهُمْ وَ خافُونِ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ

شیطان محبانش را بترساند
ز قدرت کفار تن، بلرزاند
مومنان را چه کاری باشیطان
ایمان قوی است نه بی ایمان
نترسید از آنان خدا گوید
بترسید خدا نه رجیم گوید

آیه ۱۷۶- وَ لا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسارِعُونَ فِی الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ یَضُرُّوا اللّهَ شَیْئاً یُرِیدُ اللّهُ أَلاّ یَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِی الْآخِرَهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ

فضل و قهر الهی هر دو بزرگ
فضل به مومن و کافر قهر بزرگ
کسانیکه در کفر شتاباند
در دنیا فقط، نگهبان اند
اندوهگین نکنند تو را رحمت
نیست کفرشان به ما زحمت
ضرر نمی زنند آنان به خدا
ضرر میکنند و رحمت جدا
بی لیاقتند خواست ما لیاقت بود
بی عنایتند خواست ما عنایت بود
بهره ای قرار نداده ام بر آنان
گرفتارِ عذاب اند نزد ما آنان

آیه ۱۷۷- إِنَّ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیْمانِ لَنْ یَضُرُّوا اللّهَ شَیْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ

خرید و فروش و سود و زیان
مکرر بیان کرده ایم در قرآن
بازاری بیش نیست دنیا به مردمان
فروشنده، عقاید و اعمال شد انسان
فروش اجباری است خریدار آزاد
مشتری در انتخاب بر انسان آزاد
ایمان دهید و کفر بخرید باختید
ضرری نیست بر خدا خود باختید
کافر شوید عذابی دردناک است
ایمان دهید، جهنم بیمناک است

آیه ۱۷۸- وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ

گمان نکنید کسانی که کافر شدند
فراموش کرده ایم که کافر شدند
مهلتی که آنان داده ایم خوب نیست
گناه خود افزایند و جز آن نیست
عذاب خوار کننده ای پیش دارند
کنون که آنان از خدا بیزارند
آفرینش عبث و شهادت نیستی
دنیا پایدار و عزت بر کفری
بود امکانات و خود شایستگی
عمر طولانی ،علم خود ساختگی
مهلت داده ایم غرق تباهی گردند
انقریب است که نزد ما بر گردند

آیه ۱۷۹- ما کانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَ ما کانَ اللّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ

بنا نیست رها کند مومنان را خدا
به حالی که هستند کنونی به جا
مگر این که ناپاک از پاک جدا
به آزمایش آریم شما را به پا
بنا نیست ز غیب آگاه کنیم
به اسرار و رمزها مسلخ کنیم
گروهی پیامبر گزینش شدند
به اذن خدا غیب آگاه شدند
پس ایمان بیارید شما مومنان
خداوند و بر کل پیغمبران
بدانید به ایمان و تقوا شوید
به اجر عظیمی مهیا شوید
جهان شد آزمایشگاهی بزرگ
به آزمون در آرد خدای بزرگ
شناخت به آزمون است نه اشنایی غیب
امید خاموش و پیوند کسسته کند غیب
کفار به حال خود رها میکند خدا
حسابشان ز شما کرده ایم جدا
طیب و پاکی اصیل اند و پایدار
خبیث و پلیدی عارضی ، ناپایدار

آیه ۱۸۰- وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ بِما آتاهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَیْراً لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَ لِلّهِ مِیراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ

تهیدست آمدید و تهیدست روید
پس انفاق چرا بخل سر می دهید
کسانی که داده خدا ، فضلشان
در هنگام انفاق چرا ، بخلشان
گمان کرده اند بخل بهتر کند
بیافزاید آنان در اموالشان
ولی بخل قطعا بد است حالشان
بسوزاند آن بخل اعمالشان
بزودی ببیند همان بخلشان
قیامت بگردد عذابهایشان
طوقی آویخته بر گردنشان
که باشد قیامت نشانهایشان
میراث دار آسمانها و زمین خداست
چه نیازی به انفاق ، خدا داراست
آنچه انجام میدهید خدا داناست
آگاه مطلق است و خدا بیناست
اموال از آنِ توست بخل چراست
انفاق معاملهِ مال خدا با خداست
اسیر مال نشوید شما آزادید
خرابه رضا نکنید شما آبادید

آیه ۱۸۱- لَقَدْ سَمِعَ اللّهُ قَوْلَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللّهَ فَقِیرٌ وَ نَحْنُ أَغْنِیاءُ سَنَکْتُبُ ما قالُوا وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ

شنید خدا سخن کسانی که میگفتند
فقیر است خدا و خود توانگر گفتند
بزودی دهیم سخن ها جواب
پیامبران کُشان رفته به خواب
همانان که کشتند به ناحق نبی
به زودی بگیرند جواب ها همی
اعمالشان نوشته و بیان خواهیم کرد
طعم عذاب سوزان نشان خواهیم کرد

آیه ۱۸۲- ذلِکَ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبِیدِ

دست آوردهایتان عذاب شماست
ستم نکند خدا اعمال شماست
فقیر خواندید خدا و غنی خود را
خود ستم کردید رها کنید خود را

آیه ۱۸۳- الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللّهَ عَهِدَ إِلَیْنا أَلاّ نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتّی یَأْتِیَنا بِقُرْبانٍ تَأْکُلُهُ النّارُ قُلْ قَدْ جاءَکُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِی بِالْبَیِّناتِ وَ بِالَّذِی قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ

یهودیان زمان پیامبر چنین گفتند
پیمان گرفته خدا از ما ایمان نیاوردیم
مگر پیامبری معجزه به قربانی آوریم
جز پیامبری که حیوانی قربانی کند
صاعقه آید و پیش چشم بورانی کند
آنگاه یقین کنیم به پیامبریش
فرمان بریم و کنیم نوکریش
گفت خدا به رسول به آنان گو
راست میگویید نشان موسی کو
معجزه کم داشتند پیامبران تان
نیاوردند آنچه خواستید برایتان
گر راست گوئید چرا انبیا کشتید
لجوجید ، دنبال بهانه میگشتید
موسی را یهود آخرین نبی نمیداند
حق با احمدست و باعلم نمیخواند

آیه ۱۸۴- فَإِنْ کَذَّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ جاؤُ بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ الْکِتابِ الْمُنِیرِ

گر تکذیب کردند تو را یا رسول
چیز تازه ای نیست بر آنان رسول
انبیای قبل تو را نیز دیده اند
و معجزات فروان شنیده اند
تورات داده ایم بارها خوانده اند
به احمد رسیدند، درمانده اند
لجوج اند بهانه تراشان تاریخی
عهد بسته ،عهدشکنان تاریخی

آیه ۱۸۵- کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّهَ فَقَدْ فازَ وَ مَا الْحَیاهُ الدُّنْیا إِلاّ مَتاعُ الْغُرُورِ

هر کسی چشندهِ طعم مرگ خواهد بود
بی گمان قیامت روز نشان خواهد بود
پاداش ها کامل پرداخت خواهد شد
آنچه کرده اند آشکار خواهد شد
برکنار شد آتش کسی پس رستگار
فانی است زندگانی و دنیا ناپایدار

آیه ۱۸۶- لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا أَذیً کَثِیراً وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِکَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ

با مال و جان آزمایش کنیم شما
محل آزمون است دنیا نه صفا
کسانی به آزمون شما آیند
که کتاب آسمانی دست دارند
شرک میورزند، کنند مشرکتان
آزار رسانند ، کنند مفلستان
حمله کنند و بگیرند جانتان
یورش برند و بگیرند مالتان
صبر و تقوا کنید شما پیشه
شکست خورند ندارند ریشه
صبر نشان و استوار شماست
به یقین خداوند یار شماست
یهودیان تورات دارند بدست
مسیحیان را انجیل نشانه است
یهودیان را کرده ایم نفرین
مسیحیان خود شدند بی دین
شریک ندارد خدا تنهاست
پسر ندارد، مسیح مولاست
مکرر گفته ایم قران که ما
اسلام دین ماست و دین شما
در تورات گفته ایم احمد را
به انجیل گفته ایم محمد را
به جهان داده ایم تو را رحمت
احمد است کل کاینات عزت

آیه ۱۸۷- وَ إِذْ أَخَذَ اللّهُ مِیثاقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ لَتُبَیِّنُنَّهُ لِلنّاسِ وَ لا تَکْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَراءَ ظُهُورِهِمْ وَ اشْتَرَوْا بِهِ ثَمَناً قَلِیلاً فَبِئْسَ ما یَشْتَرُونَ

پیمان گرفتیم و سپس کتاب دادیم
یاد آر آنان که چنین خطاب دادیم
عهد کردند کتمان نکنند حقایق را
بیان کنند آشکارا به مردم دلایل را
پشت سر انداختند آنان تعهدشان
اندک بهایی فروختند عقودسان
معامله کردند حقایق را با قدرت
گمان اند که رسیده اند عزت
زیان کرده اند و معامله ناگاهند
دورغ گفته اند یقین به آگاهند
گر امروز میلیون ها اهل کتاب اند
سکوت نا بجای عالمان خطاب اند

آیه ۱۸۸- لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ یُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِما لَمْ یَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَهٍ مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ

گروهی کار میکنند مردم ستایش اند
گروهی کار نکرده انتظار ستایش اند
شادمانی کنند که در ستایش اند
توقع کنند که قابل ستایش اند
گمان نکن ز عذاب خدا رسته اند
عذاب دردناکی است نجسته اند
ستایش سزاوار خداوند است
نه جنبنده ای چو کافر پست

آیه ۱۸۹- وَ لِلّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللّهُ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

حاکم آسمانها و زمین خداوند است
به هر کاری توانا و قدرتمند است
حکومتش نه اعتباری حقیقت است
موقت نیست و دائم پیوست است

آیه ۱۹۰- إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ

در آفرینش آسمانها و زمین
قطعا اسراری است برترین
پی در پی آمدنهای شب و روز
دیروز پس و پیش های امروز
نشانه هایی است به خردمندان
به خوف گریه ، فراموش کنند خندان
خوشا به حال کسانیکه پاک اند
شب بیدار و سجده در خاک اند
هستی شناسی می شناسی خدا
هستی بمانی هستی نباند، جدا

آیه ۱۹۱- الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلی جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النّارِ

خردمندان نیستند مگر ستایش حق
صراط مستقیم اند حمد سایش حق
ایستاده ، نشسته، به پهلو نماز خوانند
قدر شناس اند و قدر نعمت دانند
آفرینش آسمانها و زمین به تفکرند
عمق جان ربنا گویند و به تعقل اند
هستی را باطل و بی هدف نیافریده خدا
پاک و منزه است از هر باطلی خدا
تو ای مالک آسمان ها و زمین
دور کن آتش ، ده رحمت قرین
ذکر و فکر همراه هم شوند ارزش
ذکر بی فکر نشاید دوری از لرزش
فکر بی ذکر ندارد هیچ سودی
گاهی آرد به مردمان دودی

آیه ۱۹۲- رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ

هر که را دوزخ افکنی یا رب
خوار و رسوا ساخته ای یارب
یاوری بر آنان نخواهد بود
خود ستم کرده خواهد بود
آتش قیامت بسا که دردناک است
خوار و رسوایی اش بسا سخت است

آیه ۱۹۳- رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ

شنیدیم دعوت منادی ایمان آوردیم
رهبرمان شد منادی و فرمان بردیم
گفت منادی ایمان آوردید به خدا
تسلیم شدیم و ایمان آوردیم به خدا
گناهانمان بیامرز تو بخشنده ای
زشتی هایمان بپوشان پوشاننده ای
با نیکان بمیران، آمرزنده ای
رستگارمان کن، پاداش دهنده ای

آیه ۱۹۴- رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلی رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَهِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ

وعده داده ای ما پیامبران گفتند
مرحمت کن به ما که رسولان گفتند
خوارمان نکن در قیامت ای مهربان
خلف وعده نکند هرگز خدای جهان

آیه ۱۹۵- فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضِیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذِینَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ أُوذُوا فِی سَبِیلِی وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ اللّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ

مستجاب کرد دعای آنان خدایشان
تباه نکند خدا هیچ اعمالشان
هر که باشد صاحب عمل یه بینتان
مرد یا زن گرچه یکدیگر ید میانتان
پاداش دهیم به کنندگان عمل
پاداش دهنده ایم ما به عمل
کسانی که هجرت کرده اند راه خدا
ز خانه رانده شدند برای خدا
آزار و ظلم دیدگان راه خدا
جنگیده کشته شدگان راه خدا
لغزش هایشان پوشانم یقین
اذیت شدگان در راه دین
باغ هایی دهم برایشان
نهر ها جاریست راهشان
وارد کنم آنان بهشت برین
پاداشی دهم آنان به بهترین
که پاداش نیکو یقین نزد ماست
دستمزد دهنده نیکو فقط خداست

آیه ۱۹۶- لا یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی الْبِلادِ

رفت و آمد کفار در بلاد فریبت ندهد
وعده های دروغ دهند مصیبت ندهد
منافق اند و کردارشان بی بنیان
سست عنصرند وعدهایشان سوزان

آیه ۱۹۷- مَتاعٌ قَلِیلٌ ثُمَّ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهادُ

بهره ی آنان از این تجارت ها
ناچیز و گذراست رفت و آمدها
جایگاهشان جهنم است ابدی
غافل اند که چه جایگاه بدی
خیر و خوشی که دنبالش آتش باشد
بی ارزش است به دنیا لذت باشد
سختی های موقت مومنان دنیاست
آسایش و آرامش ابدی یقین داراست
یهودیان و کفار به داد و ستدند
انقریب نصرتان، غافل از خردند

آیه ۱۹۸- لکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها نُزُلاً مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما عِنْدَ اللّهِ خَیْرٌ لِلْأَبْرارِ

پروا کنندگان از پروردگارشان
باغ ها پاداش گیرند خدایشان
نهرها زیر درختانش جاریست
جایگاه ابدی است و آرامیست
پذیرایی شوند سوی خدایشان
اولین است و بهترین برایشان
آنچه نزد خداست نیک تر است
ابرار گیرند پاداشی که بهتر است
نیکان خوش اند بهشت جاویدان
پروا کنید همگان ز خدای جهان

آیه ۱۹۹- وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَمَنْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ خاشِعِینَ لِلّهِ لا یَشْتَرُونَ بِآیاتِ اللّهِ ثَمَناً قَلِیلاً أُولئِکَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللّهَ سَرِیعُ الْحِسابِ

همانا بعضی از اهل کتاب کسانی هستند
به خداوند و آنچه نازل شده احمد عهدند
خاشعانه ایمان آوردنگانند آنان
آیات نفروخته اند بهای اندک آنان
پاداش بزرگی دارند نزد خدایشان
سریع الحسابست یقین خدایشان
نجاشی یقین از اهل کتاب بوده
پیامبر نمازش خوانده و ستوده

آیه ۲۰۰- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

ای کسانی که ایمان آورده اید
عاشق اسلام و به دین باورید
مشکلات و هوسها استقامت کنید
دشمنان هوشیار و پایداری کنید
دگران را صبر و استقامت دعوت کنید
از مرزها مراقبت و پروای خدا کنید
پروا کنید از خدا شاید رستگار شوید
دوری کنید از خدا یقین گرفتار شوید

(پایان سوره مبارکه آل عمران)

راز و نیاز با معبود:
غنی بودی و مردمان ضعیف
جنگ آمدند و خواستند حریف
رب بودی و ز رحمت خویش
فضل دادی و نگردند دل ریش
یاغی گشتند به عصیان رفتند
فرستادی احمد به خسران رفتند
که باشد نشانِ خداوند جان
بگوید به آنان تویی مهربان
و گفت احمد آنچه باذن تو بود
شنیدند گروهی، کثیر خفته بود
رسید در غدیر تا کند آشکار
جهان را که حیدر بُود رستگار
به حیدر در آیید کمال اید شما
به نهی اش گمارید اسیرید شما
استارت گزیدند گروهی کثیر
کمالات رسیدند قلیلی، کبیر
کبیران را بستند به دیوانگی
صغیران نشستند به دلدادگی
رجیم بود به دلهای دلدادگان
به دنیا عزیز گشتند آوارگان
و کشتند کبیران و آزادگان
و هستند صغیران کنون زندگان
الهی کبیری تو محو کن صغیر
کبیرت عطاء کن که گشتیم فقیر
به مهدی بفرما که طوفان کند
صغیران سست ، برگ ریزان کند
به مهدی بده اذن که دلها غم است
یقینا که سرباز مهدی کم است
ولی شوق یار و خداوند یار
به دشمن بتازیم کنیم بی قرار
الهی به حافظ که رحمت دادی
به دیدار مهدی عطاء رخصتی

پایان حزب ۱۵ و پایان سوره مبارکه آل عمران
۱۳ خرداد ماه ۱۴۰۱ / حافظ کریمی

ایمیل مقصد