درد یعنی چو قناری به قفس خو بکنی
لاجرم در قفست ترک هیاهو بکنی
جگرت سوخته باشد ز تمنای کسی
بال بالی بزنی دست دلت رو بکنی
پیچ و تابی بخوری پای بکوبی به زمین
رقص پا ناله کنان شیوه ی باکو بکنی
زخم یعنی که بمیرد گل خندان لبت
از حیایت نتوانی خم ابرو بکنی
درد یعنی قفسی ... پنجره ای رو به افق
از پس میله نگاهی به فراسو بکنی
فرق دارد ز غم فاجعه ی رفتن عشق
به خدا رو بزنی یا به خدا رو بکنی
تا که مشغول شود فکر و حواس دگران
لب به آواز گشایی و تو جادو بکنی
درد یعنی من و اندیشه ی مردن ... به خدا
درد یعنی چو قناری به قفس خو بکنی
مرتضی (اشکان) درویشی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
بهناز علیزاده 25 شهریور 1394 11:06
درود بر شما جناب درویشی شعر بسیار زیبایی خواندم از شما
مرتضی (اشکان) درویشی 25 شهریور 1394 13:41
بزرگوارید ، زیبا نگاه مهربان شماست
طارق خراسانی 25 شهریور 1394 16:10
درد یعنی چو قناری به قفس خو بکنی
لاجرم در قفست ترک هیاهو بکنی
جگرت سوخته باشد ز تمنای کسی
بال بالی بزنی دست دلت رو بکنی
سلام اشکان عزیز
مانند همیشه زیبا و فاخر
دلمریزاد
در پناه خدا
مرتضی (اشکان) درویشی 25 شهریور 1394 18:38
سپاس از نگاه پر مهر شما
دادا بیلوردی 25 شهریور 1394 21:54
درود بر جناب اشکان گرامی
درد را چه زیبا و شاعرانه معنا کرده اید!!
آفرین
زیباست
مرتضی (اشکان) درویشی 25 شهریور 1394 22:16
سپاس از نگاه مهربان شما