افتادم به یاد پری چهره ای
بگفتا به من تو بی چاره ای
نه روزی داری نه روزی رسان
نیفتی چو پیری به دست جوان
مرا همچنان خار و خفی کرد
آشکارا دَم حُجره شراری کرد
نه مهرش ماند نه تاب آورد دلش
کینه ور تر دلش نپسندید یارش
همانا پری چهره سرّی نهان داشت
در سرش جنگ باد و طوفان داشت
در سرای عاشقی کسی تواناتر ست
که در جمع لاله از همه سوداتر ست
کار هر پیشه وری نیست عاشقی
چو پایان عشق اُفتد به بیچارگی
هر آنکس در عاشقی نبود صداقت
از خدایش دور ماند نی آید رفاقت
نی آید بکارت پری چهره ای چو
نکند دوای دردت بی بهره ای
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 21 تیر 1402 10:07
درود بر شما
حفیظ (بستا) پور حفیظ 21 تیر 1402 13:06
احسنت جناب اسکندری
سروش اسکندری 23 تیر 1402 09:47
جناب آقای عاجلو عزیز،سپاس از شما
سروش اسکندری 23 تیر 1402 09:49
جناب آقای پورحفیظ عزیز،بسیار متشکرم
سروش اسکندری 23 تیر 1402 09:51
جناب آقای لبیکی عزیز،مانا باشید