هرگاه که اذن داده ای مرا به بارگاهت
چه شاد گشته دل من ، به سختی راهت
منور کرده ای این ره ، به نور پاک پارسایی
به امر خالقت ناجی ، به هر مضطر و تنهایی
تو پیشوای رئوفی و فروزان مهر دانایی
کلام بی پناهان را به گاه غم تو معنایی
به مضطر میدهی خانه به کفتر دانه میبخشی
به دلها تو صفا بخشی به جودت مرکز پخشی
تو ملجأ پناهجویان که ضامن گشته بر آهو
پریشانان عالم را ، زدایی اشک غم از رو
طلوعَت به مدینه وَ غروبت به خراسان است
تو آفتاب شفا بخشی ، گشاینده هر بن بست
قاسم لبیکی1401/3/21هجری شمسی مصادف با1443/11/11هجری قمری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 09 خرداد 1402 14:15
!درود
قاسم لبیکی 09 خرداد 1402 23:54
درود متقابل خدمت استاد گرامی